"The Life Before Me": Het waargebeurde verhaal van een Joodse familie die 765 dagen lang verborgen zat in 6 M2

Leven zonder licht. Fluisteren. Deel 6 m2 met drie personen. Gedurende 765 dagen. Verstop je en kom er nooit meer uit, behalve na een ernstige verwonding. “Life Before Me” van Nils Tavernier vertelt het verhaal van de roerloze vlucht van Rywka, Moshe en hun tienerdochter Tauba. Op 15 juli 1942 slaagde dit oorspronkelijk uit Polen afkomstige Parijse gezin erin onder te duiken tijdens de razzia van het Vel d'Hiv-leger . Een verzetsechtpaar, de Dinanceaus, bood hen onderdak op een zolder, hun dienstbodekamer bevond zich op de bovenste verdieping.

Een gek verhaal, maar heel moeilijk om cinematografisch te vertellen, want niemand beweegt, niemand spreekt, en dat op een heel kleine plek, twee jaar lang. Nils Tavernier geeft dit verhaal meer diepgang en ritme met opschriften op het scherm, zoals "180 dagen", "268 dagen", "535 dagen" en enkele archiefbeelden. Zo krijgt het geluid van de nazilaarzen in deze setting achter gesloten deuren echte diepte.

Guillaume Gallienne en Adeline d'Hermy spelen de ouders, met discretie, terwijl Violette Guillon de tiener speelt die de bijna bovennatuurlijke levenskracht van het gezin blijkt te zijn. De jonge actrice geeft al haar passie aan dit kind dat haar lot en zelfs dat van haar ouders in eigen hand neemt, leert hoe ze een verband moet aanleggen, hoe ze haar angsten moet trotseren en zelfs leert leven door naar buiten te gaan en het licht op het dak te zien, nadat ze door een ventilatieopening is gegaan.

Een paar documentairebeelden aan het begin van de film tonen de echte Tauba Birembaum, opgenomen in 1987 toen ze 69 jaar oud was. En als laatste echo is het haar man, die in de fictie ontbreekt, de nog levende verzetsstrijder Robert Birenbaum, die vandaag de dag de kracht van dit liefdesverhaal uitdraagt. Ze ontmoeten elkaar op Bevrijdingsdag , precies aan het einde van de film. Hun zoon Guy Birenbaum, een journalist en schrijver, die meeschreef aan het script, publiceerde tegelijkertijd een gelijknamig verhaal.

Wij denken dat wij alles gelezen en gezien hebben. Van de oversteek van Frankrijk naar de vrije zone, tot krankzinnige races, tot zinloze ontsnappingen. Maar deze gedwongen immobiliteit, dit samenleven gedurende meer dan twee jaar, van de Roundup tot de Bevrijding, gaat alle verbeelding te boven. En wekt enorm veel respect op voor dit echtpaar dat een ander Joods echtpaar met hun dochter verborg, ondanks alle gevaren. Vijf anonieme helden.